ఆది ప్రకరణము : శుకుని వృత్తాంతము
॥శుకుని వృత్తాంతము॥
179
ఇపుడిందు కితిహాస-మేను చెప్పెదను
నిపుణుండవై విను-నీరీతి శుకుఁడు
180
మొనసి తనంతనే-మోక్ష ధర్మముల
ననఘుఁడై తెలిసియు, -ననుమానమొంది
181
తనతండ్రియైన వేదవ్యాసుఁ జేరి
వినయంబుతో విన్న-వించె నిట్లనుచు
182
“జనక! యీ మలినంపు-సంసార మెచట
జనియించె? నెవరి దీ-సంసారవాంఛ?
183
ముందఱ గతి యేమి? -మూఢ సంసార
మెందులయంబొందు? -నెఱిఁగింపుఁ డనుచుఁ
184
బాదపద్మములపైఁ-బడి లేవకున్న,
బాదరాయణుఁ డెత్తి-పలికె నిట్లనుచు
185
“వినుము పుత్రక! -సూక్ష్మవిజ్ఞానసరణిఁ
గనుమాత్మ బుద్ధి వి-కల్పన చేతఁ
186
గలుగు విశ్వం, బావి-కల్పనం బణగి
పొలిసినప్పుడు జగం-బులు కానరావు,
187
అవిగానరాకుండి-నపుడు సంసార
మెవరిదిగాక తా-నెపుడో నశించు,
188
నదినశించిన దేహ-మందహంభావ
ముదయింప కణఁగిపో-వుట ముక్తి” యనుచు
189
వినిపింప, నంతయు-విని శుకయోగి
యనుమానముసు వీడ-కందున్నఁ, జూచి
190
“వీనిసంశయ మిందు-విడువలే” దనుచుఁ
దానిశ్చయించి వే-దవ్యాసుఁ డనియె
191
“శుక! యింతకన్న హెచ్చుగ నే నెఱుంగ,
నిఁకనీవు చని మిథి-లేశ్వరుండైన
192
జనకుని నడుగు, నీ-సంశయం బతఁడు
సునిశితార్ధముగఁ దీ-ర్చును, నీ వచటికిఁ
193
దప్పకపొమ్మంచుఁ దయ దళుకొత్తఁ
జెప్పిన మిథిలేశుఁ-జేరె నా శుకుఁడు;
194
అప్పుడానంద మ-గ్నాత్ముఁడై లేచి
తెప్పున జనకుఁ డా-ధీరు నీక్షించి